Ομιλία Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου στην κοινή συνεδρίαση Πολιτικού Συμβουλίου και Γραμματείας Εκλογικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και ...σύντροφοι, σας ευχαριστώ που ήρθατε σήμερα σε αυτή την ευρεία σύσκεψη με τη συμμετοχή των μελών του Πολιτικού μας Συμβουλίου, των Υπουργών μας και Υφυπουργών μας, των μελών της Γραμματείας της Εκλογικής Επιτροπής, των Γραμματέων των Τομέων μας και φυσικά των εκπρόσωπων της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας που έδωσε μαζί με τα άλλα στελέχη μας, κεντρικά και περιφερειακά, μια μεγάλη μάχη υπό αντίξοες πραγματικά συνθήκες.
Όταν αναφέρθηκα χτες στις αντίξοες συνθήκες, εννοούσα πως κάναμε την πιο λιτή, την πιο φτηνή, τη λιγότερο δαπανηρή προεκλογική εκστρατεία που έχει γίνει ποτέ στα χρονικά όχι μόνο του δικού μας Κόμματος, της δικής μας Παράταξης, αλλά πιστεύω στο ελληνικό πολιτικό σύστημα την τελευταία περίοδο, τις τελευταίες δεκαετίες και αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία.
Φυσικά επαναλαμβάνω τα συγχαρητήριά μου, για εμένα νίκησαν όχι μόνο οι δυο ευρωβουλευτές μας που θα μας πει ο λαός ποιοι είναι μέσα από τη διαδικασία του σταυρού προτίμησης, αλλά και οι 42 καταπληκτικοί, γοητευτικοί υποψήφιοί μας που συγκρότησαν ένα ψηφοδέλτιο αντιπροσωπευτικό, ανανεωτικό, δυναμικό και έδωσαν μια μάχη σε όλη την Ελλάδα με εξαιρετικά ευγενικό και αγωνιστικό τρόπο.
Και περιττεύει να πω ότι οι 42 υποψήφιοί μας στις ευρωεκλογές όπως και οι περίπου 420 υποψήφιοί μας στις βουλευτικές εκλογές του 2012 του Μαΐου και του Ιουνίου, είναι ένας πυρήνας πολύ μεγάλης σημασίας για την οργανωτική ανασυγκρότηση της Παράταξης σε περιφερειακό και τομεακό επίπεδο, μαζί φυσικά με τις Νομαρχιακές μας Επιτροπές, τις Γραμματείες των Τομέων και τα όργανα που συγκροτούνται στο Κίνημα.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, όλες αυτές τις τελευταίες προεκλογικές εβδομάδες σε πολύ μεγάλο βαθμό κυριάρχησε στις συζητήσεις το δίλημμα που έθεσα. Ποιο δίλημμα δηλαδή; Η απλή περιγραφή με ειλικρίνεια, με εντιμότητα δημοκρατική αυτού που συνέβη χτες το βράδυ και ώς ένα βαθμό έχει συμβεί και το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής.
Είπα ότι το βράδυ των εκλογών όλοι θα θέτουν το ζήτημα της ερμηνείας του αποτελέσματος. Ενώ οι εκλογές είναι δημοτικές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές όλοι θα θεωρούν ότι εν τέλει είναι εκλογές εθνικού χαρακτήρα, όλοι θα βγάζουν συμπεράσματα για τον συσχετισμό δυνάμεων σε εθνικό επίπεδο και θα θέτουν ζήτημα νομιμοποίησης και αντοχής ή ανατροπής της Κυβέρνησης, θα θέτουν ζήτημα πολιτικής κρίσης εκεί που πάμε να βγούμε από την οικονομική κρίση.
Όπερ και εγένετο! Το είχε αναγγείλει ο κ. Τσίπρας με την επαναφορά της θεωρίας των εκλογών – δημοψηφίσματος και χτες το βράδυ είπε σε μια αρχική μορφή αυτά που είπε σήμερα με πιο καθαρό τρόπο μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τον οποίο φυσικά θα επισκεφθώ κι εγώ την Τετάρτη το μεσημέρι στη 1 η ώρα, μετά την επιστροφή μου από τις Βρυξέλλες, όπου πρέπει να είμαι αύριο για τη συνάντηση των Πρωθυπουργών και Αντιπροέδρων των Κυβερνήσεων των 19 κρατών – μελών που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. 12 Πρωθυπουργοί και 7 Αντιπρόεδροι της Κυβέρνησης ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία γιατί στην Ευρώπη οι συσχετισμοί είναι κοινοβουλευτικοί, αλλά και διακυβερνητικοί και αυτό πρέπει πάντα να το θυμόμαστε.
Ο κ. Τσίπρας, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι το ζήτημα των εκλογών είναι αν θα έχουμε ή δεν θα έχουμε Κυβέρνηση ανθεκτική. Και τελικά ξέχασε σήμερα το αποτέλεσμα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, γιατί φυσικά από αυτό δεν μπορεί να αντλήσει κανένα απολύτως συμπέρασμα που να είναι θετικό για τον ίδιο, με εξαίρεση την εντύπωση που δημιουργήθηκε οριακά στην Περιφέρεια Αττικής, στο τσακ, σε λίγους ψήφους, δεν υπάρχει παρουσία στις άλλες Περιφέρειες, δεν υπάρχει παρουσία στους μεγάλους Δήμους, μικρή, πολύ μικρή παρουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Και τελικά έρχεται να πει σήμερα ότι υπάρχει πρόβλημα νομιμοποίησης της Κυβέρνησης, θέτει ζήτημα ανατροπής, άρα μας λέει ότι ζητάει εκλογές επικαλούμενος το Σύνταγμα της χώρας, τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, την ύπαρξη προφανούς δυσαρμονίας μεταξύ της λαϊκής βούλησης και της σύνθεσης της Βουλής, όπως αυτή έχει προκύψει τον Ιούνιο του 2012.
Κατ' αρχάς θα μου επιτρέψετε να ενημερώσω τον κ. Τσίπρα, παρ' ότι έχει πολλούς ακαδημαϊκούς του αντικειμένου αυτού στο χώρο του, ότι η σχετική συνταγματική διάταξη έχει αλλάξει ριζικά το 1986. Διαβάζει μια διάταξη ενός Συντάγματος, όπως αυτό ίσχυσε από το 1975 έως το 1986 όταν με την πρώτη αναθεώρηση το Σύνταγμα έγινε καθαρά κοινοβουλευτικό, απηλλάγη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τις μη κοινοβουλευτικές του αρμοδιότητες και έτσι πουθενά το Σύνταγμα δεν προβλέπει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να διαλύσει τη Βουλή λόγω «δυσαρμονίας» της με το λαϊκό αίσθημα.
Άρα για να το πω πολύ απλά και πολύ καθαρά, ο κ. Τσίπρας με το σημερινό του διάβημα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον έφερε σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση καθιστώντας τον ακροατή μιας αντισυνταγματικής του πρότασης. Και βέβαια με αυτό που έκανε ο κ. Τσίπρας παραποιεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα της χώρας και το Σύνταγμα της Ελλάδας, το οποίο προβλέπει με πολύ σαφή τρόπο στο άρθρο 41 πότε και πώς διαλύεται η Βουλή. Η Βουλή διαλύεται με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και αν η Βουλή δεν μπορεί να δώσει Κυβέρνηση ικανή να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης.
Άρα η αντικοινοβουλευτική ερμηνεία του Συντάγματος είναι μια συμπεριφορά η οποία έρχεται σε αντίθεση με το ίδιο το Σύνταγμα και φυσικά δείχνει ότι δεν υπάρχει θεσμική συνέπεια και σοβαρότητα στις ενέργειές του.
Ο κ. Τσίπρας, ούτε λίγο ούτε πολύ, έρχεται τώρα εκ των υστέρων δικαιώνοντας υπερβολικά αυτά που έλεγα σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και εκλαμβάνει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ως αποτέλεσμα βουλευτικών εκλογών. Και για να κρύψει το αδιέξοδο, για να κρύψει το γεγονός ότι απέτυχε η έφοδος και η επέλαση, για να κρύψει το γεγονός ότι δεν πήρε ούτε ένα ποσοστό, ούτε μισή μονάδα πάνω από αυτό που είχαν πάρει τον Ιούνιο του 2012 υπό συνθήκες τεχνητής πόλωσης. Άρα για να αποφύγει την κριτική ότι δεν υπάρχει δυναμική, ότι έχει στομώσει το πράγμα, ότι υπάρχει ένα αξεπέραστο πλαφόν μεσαίου επιπέδου, ότι ο τεχνητός διπολισμός δεν αποδίδει, ότι εκεί είμαστε στο 26%. Στην πραγματικότητα λέει «εάν ήταν οι εκλογές αυτές βουλευτικές εκλογές και αν ίσχυε ο εκλογικός νόμος και αν το πρώτο Κόμμα έπαιρνε το bonus των 50 εδρών, θα είχαμε ένα μεγάλο αριθμό εδρών κάτω από τις 151» χωρίς να είναι σε θέση φυσικά να πει ποια θα ήταν η Κυβέρνηση που θα μπορούσε να σχηματιστεί η Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων ή άλλων εταίρων από ποιό χώρο, ποιάς κατεύθυνση, ποιού χρώματος μπορεί να διαμορφώσει ένα σοβαρό βιώσιμο σχήμα. Τζίφος δηλαδή!
Τζίφος, αδιέξοδο, αντίφαση και αποκάλυψη πάρα πολύ περίεργων προθέσεων. Πώς θα κυβερνηθεί ο τόπος; Αυτή είναι η πρότασή τους; Θέλουν να πάει η χώρα σε εκλογές τώρα για να γίνει τι. Για να διαμορφωθεί ποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ποια Κυβέρνηση, επί ποίας πολιτικής;
Με το ΚΚΕ; Με το ΠΟΤΑΜΙ, πέραν του κ. Καμμένου; Φυσικά δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει -ελπίζω- τις ψήφους της Χρυσής Αυγής γιατί αυτό είναι ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για όλο το συνταγματικό τόξο.
Έρχεται όμως παρ' όλα αυτά, ενώ ξέρει ότι υπάρχει αυτό το αδιέξοδο, ξέρει ότι το άθροισμα των δυνάμεων που στηρίζουν την Κυβέρνηση συνεργασίας ακόμη και με τα δικά του μέτρα, υπερβαίνει το άθροισμα των δυνάμεων που συστρατεύονται με το ΣΥΡΙΖΑ και θέτει ζήτημα νομιμοποίησης, απειλώντας εκβιάζοντας, κουνώντας το δάχτυλο, θέλει να παρεμποδίσει την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο και την κρίση.
Δεν θέλει να εφαρμοστεί το πρόγραμμα, δεν θέλει να γίνουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και επικαλείται ανύπαρκτους φόβους. Λέει δηλαδή «δεν θα αφήσω να υπάρξουν νέα μέτρα». Ποια μέτρα δεν θα αφήσει; Αυτά που δεν πρόκειται να πάρουμε; Γιατί τα μόνα μέτρα που πρόκειται να πάρουμε, είναι μέτρα ανάπτυξης, στήριξης των αδυνάτων, αποκατάστασης αδικιών, τόνωσης της απασχόλησης και ανάσχεσης της ανεργίας.
Επιπλέον δε, ενώ τα λέει όλα αυτά, εισάγει τελευταία στιγμή την έννοια της αναγκαίας συναίνεσης στη λειτουργία του πολιτεύματος και λέει «Όχι, δεν μπορείτε να διορίσετε το νέο Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ούτε τον Έλληνα Επίτροπο στη νέα Επιτροπή η οποία θα προέλθει τώρα από το Κοινοβούλιο, πρέπει να ρωτήσετε την αντιπολίτευση». Πρέπει να ρωτήσουμε την αντιπολίτευση, την οποία είχαμε καλέσει να συμπράξει, την οποία θέλαμε στην Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης, από την οποία ζητάμε να κουβαλήσει ένα βάρος της εθνικής ευθύνης λαμβάνοντας δύσκολες αποφάσεις.
Θέλει να έχει άποψη για το Διοικητή στην παρούσα Κυβέρνηση. Να έχει. Γιατί όχι; Αλλά για ένα Διοικητή που θα εφαρμόσει ποιά πολιτική σε σχέση με τις Τράπεζες; Ποια νομοθεσία για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών και τη στήριξη των καταθέσεων; Ποιά νομισματική πολιτική; Σε ποιά Ευρωζώνη; Με ποιό συσχετισμό; Μέσα ή έξω; Την πολιτική του κ. Τσίπρα, την πολιτική του κ. Λαφαζάνη ή την πολιτική του κ. Γλέζου σε σχέση με το αναγκαστικό δάνειο, όπως το έχει πει ο ίδιος δεν θέλω να τον ερμηνεύσω εγώ.
Θέλει στον Έλληνα Επίτροπο να έχει άποψη. Ναι, ο Επίτροπος δεν εφαρμόζει προσωπική πολιτική, θα έχει ένα Πρόεδρο η Επιτροπή ο οποίος θα προέρχεται ή από το Ευρωπαϊκό λαϊκό Κόμμα ή από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, θα υπάρχει μια πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εγκεκριμένη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δεν είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής αριστεράς του κ. Τσίπρα που είναι ένα μικρό Κόμμα στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Άρα θέλει να μπει στην ευθύνη; Θέλει να συνεργαστούμε; Είναι υπέρ της κυβερνητικής συνεργασίας έστω για κάποια θέματα;
Εμφανίζεται σήμερα με δυο γραμμές, αντιφατικές γραμμές. Μία κραυγαλέα αντισυνταγματική, αδιέξοδη και μετά μία δεύτερη επικουρική, η οποία αποκαλύπτει τη γύμνια της πρώτης και την αντίφαση την αθεράπευτη όλου του συστήματος.
Αυτό γίνεται στην πραγματικότητα γιατί θέλει να δημιουργήσει μια τεχνητή ατμόσφαιρα ευφορίας και έντασης, ενώ η αλήθεια είναι ότι απέτυχε η πολιτική της εφόδου.
Αντιθέτως εμείς κατανοούμε πλήρως το μήνυμα της κοινωνίας. Η κοινωνία δεν θέλησε πολιτική κρίση, δεν θέλησε ανατροπή. Ζητάει όμως να καταλάβουμε και να νιώσουμε τι τραβάει, γιατί φυσικά μετά από οκτώ χρόνια κρίσης και από τέσσερα χρόνια αγωνιώδους προσπάθειας για την υπέρβαση της κρίσης - γιατί η κρίση άρχισε το 2007 και η προσπάθεια υπέρβασης το 2010 - ο κόσμος δεν αντέχει άλλο και θέλει να δει γρήγορα, άμεσα, πρακτικά στην τσέπη του, στο επίπεδο της ζωή του, τα αποτελέσματα μιας αλλαγής και η αλλαγή γίνεται.
Όπως έχω πει, πρώτα γίνεται η αλλαγή στους αριθμούς και μετά γίνεται στην πραγματικότητα και τώρα είμαστε εκεί ακριβώς: στο να πάμε από την αλλαγή τη μακροοικονομική, τη δημοσιονομική, στην αλλαγή στην καθημερινότητα που περνάει μέσα από την απασχόληση, μέσα από τις επενδύσεις, μέσα από τη δημιουργία ευκαιριών εργασίας, μέσα από το κλίμα για τις επιχειρήσεις, μέσα από την επιχειρηματικότητα και τη στήριξή της από τις Τράπεζες, μέσα από το ΕΣΠΑ, μέσα από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, μέσα από την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων, μέσα από τις μικρές πρωτοβουλίες που παίρνει η κάθε μικρή και μεσαία επιχείρηση στο δικό της επίπεδο. Γιατί έτσι κινείται η οικονομία και έτσι παράγεται το συνολικό αποτέλεσμα που εμείς το παρουσιάσαμε με κορμό τις θέσεις εργασίας, οι οποίες είναι εφικτές, είναι άμεσες. Δεν χρειάζεται να σας κουράζω. Και συλλογικές συμβάσεις θα υπογραφούν και νέες επενδύσεις γίνονται, και αυξήσεις θα έχουμε και μείωση των εργατικών και εργοδοτικών εισφορών έχουμε και μέτρα προστασίας για τις αδύναμες ομάδες έχουμε.
Άρα αυτό είναι η δική μας απάντηση στο βασικό μήνυμα των εκλογών χτες, ότι κατανοούμε, γνωρίζουμε και διαβεβαιώνουμε ότι δεν θα ληφθούν νέα σκληρά μέτρα, κανένα. Αντιθέτως μέτρα άρσης των αδικιών, διευκόλυνσης στήριξης αλλαγής του κλίματος και βεβαίως αυτό είναι για μας η πρώτη προτεραιότητα στην επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας που διέπει την Κυβέρνηση.
Αυτό αφορά και την ουσία και τους κανόνες λειτουργίας της Κυβέρνησης. Φαινόμενα τύπου Μπαλτάκου, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά. Και βέβαια έχει πολύ μεγάλη σημασία να διευρύνουμε τη βάση στήριξης της Κυβέρνησης εθνικής ανάγκης.
Δεν είναι δικομματική η Κυβέρνηση. Είναι πραγματικά εθνική. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται κινήσεις πολιτικές, κοινοβουλευτικές, κοινωνικές για τη συστράτευση όλων των δημιουργικών δυνάμεων. Και φυσικά πέρα από την Κυβέρνηση σε σχέση με την αντιπολίτευση, σε σχέση με την κοινωνία, σε σχέση με όλους τους Έλληνες πολίτες, σημασία έχει η επανένωση του έθνους και αυτό είναι το βασικό θέμα της συζήτησής μου με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αλλά επανένωση και συναίνεση σημαίνει και συμμετοχή στην ευθύνη. Τελείωσε το τσάμπα. Τελείωσε το σχήμα όπου κάποιοι είναι τα υποζύγια της ευθύνης και πληρώνουν το κόστος και κάποιοι κάνουν κριτική, δεν παίρνουν θέση, ή παίρνουν θέση χωρίς συνέπειες. Αυτό δεν αφορά μόνο το ΣΥΡΙΖΑ φυσικά, αφορά και την υπόλοιπη αντιπολίτευση, αφορά και τη λεγόμενη λευκή αντιπολίτευση αυτή που δεν εκφράζεται, που είναι γενικής αποδοχής, την αντιπολίτευση – μπαλαντέρ. Και ο μπαλαντέρ κάπου μπαίνει τελικά για να συμπληρωθεί ένας συνδυασμός. Δεν ξέρω από χαρτιά, αλλά βλέποντας άλλους και κυρίως στον κινηματογράφο, θεωρώ ότι ο μπαλαντέρ κάποια στιγμή έχει κάποια χρησιμότητα, αλλιώς δεν έχει λόγο. Πρέπει να τοποθετηθεί κι αυτός, κάποια στιγμή αποκτά χρώμα, λογίζεται ως κάτι το οποίο έχει αξία πολιτική, ιδεολογική και πρακτική.
Και βέβαια το μεγάλο στοίχημα για μας είναι πέρα από το έθνος, την Κυβέρνηση, την σταθερότητα, την ανάκαμψη, την εργασία, την κοινωνική συνοχή που είναι ο ένας μεγάλος Άξονας, ο δεύτερος Άξονας είναι η Κεντροαριστερά.
Μας υποτίμησαν, μας προσέβαλλαν, μας απαξίωσαν, μας χλεύασαν, μας έφτυσαν, δεν συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ, δεν συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, συνεργάζονται με εκδοχές του ΠΑΣΟΚ του χτες, του προχθές, με τους τυχοδιώκτες, τους αγνώμονες, τους αριβίστες, με τους ηττοπαθείς επαμφοτερίζοντες. Όλοι, πάρα πολύ ωραίοι!
Ο λαός έδωσε σε αυτά μια απάντηση. Όποιος υποτιμά το χώρο αυτό, όποιος τιμά το ΠΑΣΟΚ και την Ελιά δεν νομίζω ότι πηγαίνει πάρα πολύ καλά. Εμείς σεβόμαστε όλους. Νομίζω ότι πρέπει να μας σεβαστούν, όπως θα τους σεβόμαστε εμείς πάντα και θα πάρουμε πρωτοβουλίες ανοιχτές σε όλους χωρίς καμία προκατάληψη, χωρίς καμία μικρή μνησικακία, τίποτε απολύτως, για την ενότητα όλου του χώρου και βεβαίως πρωτίστως για την ενότητα του ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει να καταλάβουν και τα δικά μας στελέχη ότι «είμαι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ» σημαίνει είμαι ένα ενεργό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που δίνω μάχες και θέλω με την ψυχή μου να κερδίζει, να στέκεται η Παράταξή μου.
Και φυσικά αυτό έχει σημασία τώρα που πρέπει να κάνουμε επαφές με όλους, θα τις κάνω προσωπικά τις επαφές αυτές με όλους και όχι μόνο τα σχήματα και τα Κόμματα και τις ηγεσίες. Αλλά με την κοινωνία, με τα πρόσωπα, με ανθρώπους οι οποίοι έχουν ενεργό παρουσία μέσα στο γίγνεσθαι το κοινωνικό, το πολιτικό, το δημόσιο λόγο, ωραία παρουσία στην ελληνική Περιφέρεια, σε όλους τους νομούς σε όλες τις πόλεις. Πρέπει να δούμε τι έχουμε στο δυναμικό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το δυναμικό του Συνδικαλιστικού και Συνεταιριστικού Κινήματος, το δυναμικό το επιστημονικό, το πανεπιστημιακό.
Άρα έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία αυτή η κινητοποίησή μας και θέλουμε κάποιο καιρό γιατί παρεμβάλλεται και το καλοκαίρι, για το ιδρυτικό Συνέδριο που εξήγγειλα, το οποίο πρέπει να το υποστηρίξουμε όλοι με όλες μας τις δυνάμεις, με ανοιχτό τρόπο όπου θα μιλήσουμε με απολύτως ανοιχτό και ειλικρινή τρόπο.
Όλοι θα ασκήσουν κριτική σε όλους. Όλοι έχετε να πείτε πολλά πράγματα για τον άλλον, αλλά και για τον εαυτό μας. Άρα πρέπει να είναι κι ένα Συνέδριο ουσιαστικής και παραγωγικής αυτοκριτικής και θα είναι και για εμένα μια ευκαιρία να μιλήσω και για το παρελθόν αλλά κυρίως για το μέλλον του τόπου και της Παράταξης. Και ειλικρινά έχω πολλά να πω, γιατί παρά τις πολλές εμφανίσεις που αναγκάστηκα να κάνω προεκλογικά, δεν άνοιξα θέματα που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να ανοίξουν μετεκλογικά.
Και θα ανοίξουν όλα τα θέματα. Γιατί η αλήθεια είναι αυτή, η οποία θα μας κάνει να βρούμε τη θέση που μας αξίζει μέσα στο εθνικό πολιτικό γίγνεσθαι και κυρίως μέσα στην ιστορία.
Άρα έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να συσπειρωθούμε γύρω από αυτούς τους πολύ μεγάλους στόχους οι οποίοι είναι ευκρινείς, θεμελιώδεις, επείγοντες και υπολογίζω στη συμμετοχή και στη στήριξη της κάθε μίας και του καθένα από εσάς και εσείς εδώ μέσα εκπροσωπείτε ένα μεγάλο στελεχικό δυναμικό, που υπάρχει στην κοινωνία στο κέντρο στην Περιφέρεια, παντού.
Σας ευχαριστώ.
http://www.evenizelos.gr/
Όταν αναφέρθηκα χτες στις αντίξοες συνθήκες, εννοούσα πως κάναμε την πιο λιτή, την πιο φτηνή, τη λιγότερο δαπανηρή προεκλογική εκστρατεία που έχει γίνει ποτέ στα χρονικά όχι μόνο του δικού μας Κόμματος, της δικής μας Παράταξης, αλλά πιστεύω στο ελληνικό πολιτικό σύστημα την τελευταία περίοδο, τις τελευταίες δεκαετίες και αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία.
Φυσικά επαναλαμβάνω τα συγχαρητήριά μου, για εμένα νίκησαν όχι μόνο οι δυο ευρωβουλευτές μας που θα μας πει ο λαός ποιοι είναι μέσα από τη διαδικασία του σταυρού προτίμησης, αλλά και οι 42 καταπληκτικοί, γοητευτικοί υποψήφιοί μας που συγκρότησαν ένα ψηφοδέλτιο αντιπροσωπευτικό, ανανεωτικό, δυναμικό και έδωσαν μια μάχη σε όλη την Ελλάδα με εξαιρετικά ευγενικό και αγωνιστικό τρόπο.
Και περιττεύει να πω ότι οι 42 υποψήφιοί μας στις ευρωεκλογές όπως και οι περίπου 420 υποψήφιοί μας στις βουλευτικές εκλογές του 2012 του Μαΐου και του Ιουνίου, είναι ένας πυρήνας πολύ μεγάλης σημασίας για την οργανωτική ανασυγκρότηση της Παράταξης σε περιφερειακό και τομεακό επίπεδο, μαζί φυσικά με τις Νομαρχιακές μας Επιτροπές, τις Γραμματείες των Τομέων και τα όργανα που συγκροτούνται στο Κίνημα.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, όλες αυτές τις τελευταίες προεκλογικές εβδομάδες σε πολύ μεγάλο βαθμό κυριάρχησε στις συζητήσεις το δίλημμα που έθεσα. Ποιο δίλημμα δηλαδή; Η απλή περιγραφή με ειλικρίνεια, με εντιμότητα δημοκρατική αυτού που συνέβη χτες το βράδυ και ώς ένα βαθμό έχει συμβεί και το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής.
Είπα ότι το βράδυ των εκλογών όλοι θα θέτουν το ζήτημα της ερμηνείας του αποτελέσματος. Ενώ οι εκλογές είναι δημοτικές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές όλοι θα θεωρούν ότι εν τέλει είναι εκλογές εθνικού χαρακτήρα, όλοι θα βγάζουν συμπεράσματα για τον συσχετισμό δυνάμεων σε εθνικό επίπεδο και θα θέτουν ζήτημα νομιμοποίησης και αντοχής ή ανατροπής της Κυβέρνησης, θα θέτουν ζήτημα πολιτικής κρίσης εκεί που πάμε να βγούμε από την οικονομική κρίση.
Όπερ και εγένετο! Το είχε αναγγείλει ο κ. Τσίπρας με την επαναφορά της θεωρίας των εκλογών – δημοψηφίσματος και χτες το βράδυ είπε σε μια αρχική μορφή αυτά που είπε σήμερα με πιο καθαρό τρόπο μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τον οποίο φυσικά θα επισκεφθώ κι εγώ την Τετάρτη το μεσημέρι στη 1 η ώρα, μετά την επιστροφή μου από τις Βρυξέλλες, όπου πρέπει να είμαι αύριο για τη συνάντηση των Πρωθυπουργών και Αντιπροέδρων των Κυβερνήσεων των 19 κρατών – μελών που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. 12 Πρωθυπουργοί και 7 Αντιπρόεδροι της Κυβέρνησης ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία γιατί στην Ευρώπη οι συσχετισμοί είναι κοινοβουλευτικοί, αλλά και διακυβερνητικοί και αυτό πρέπει πάντα να το θυμόμαστε.
Ο κ. Τσίπρας, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι το ζήτημα των εκλογών είναι αν θα έχουμε ή δεν θα έχουμε Κυβέρνηση ανθεκτική. Και τελικά ξέχασε σήμερα το αποτέλεσμα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, γιατί φυσικά από αυτό δεν μπορεί να αντλήσει κανένα απολύτως συμπέρασμα που να είναι θετικό για τον ίδιο, με εξαίρεση την εντύπωση που δημιουργήθηκε οριακά στην Περιφέρεια Αττικής, στο τσακ, σε λίγους ψήφους, δεν υπάρχει παρουσία στις άλλες Περιφέρειες, δεν υπάρχει παρουσία στους μεγάλους Δήμους, μικρή, πολύ μικρή παρουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Και τελικά έρχεται να πει σήμερα ότι υπάρχει πρόβλημα νομιμοποίησης της Κυβέρνησης, θέτει ζήτημα ανατροπής, άρα μας λέει ότι ζητάει εκλογές επικαλούμενος το Σύνταγμα της χώρας, τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, την ύπαρξη προφανούς δυσαρμονίας μεταξύ της λαϊκής βούλησης και της σύνθεσης της Βουλής, όπως αυτή έχει προκύψει τον Ιούνιο του 2012.
Κατ' αρχάς θα μου επιτρέψετε να ενημερώσω τον κ. Τσίπρα, παρ' ότι έχει πολλούς ακαδημαϊκούς του αντικειμένου αυτού στο χώρο του, ότι η σχετική συνταγματική διάταξη έχει αλλάξει ριζικά το 1986. Διαβάζει μια διάταξη ενός Συντάγματος, όπως αυτό ίσχυσε από το 1975 έως το 1986 όταν με την πρώτη αναθεώρηση το Σύνταγμα έγινε καθαρά κοινοβουλευτικό, απηλλάγη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τις μη κοινοβουλευτικές του αρμοδιότητες και έτσι πουθενά το Σύνταγμα δεν προβλέπει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να διαλύσει τη Βουλή λόγω «δυσαρμονίας» της με το λαϊκό αίσθημα.
Άρα για να το πω πολύ απλά και πολύ καθαρά, ο κ. Τσίπρας με το σημερινό του διάβημα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον έφερε σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση καθιστώντας τον ακροατή μιας αντισυνταγματικής του πρότασης. Και βέβαια με αυτό που έκανε ο κ. Τσίπρας παραποιεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα της χώρας και το Σύνταγμα της Ελλάδας, το οποίο προβλέπει με πολύ σαφή τρόπο στο άρθρο 41 πότε και πώς διαλύεται η Βουλή. Η Βουλή διαλύεται με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και αν η Βουλή δεν μπορεί να δώσει Κυβέρνηση ικανή να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης.
Άρα η αντικοινοβουλευτική ερμηνεία του Συντάγματος είναι μια συμπεριφορά η οποία έρχεται σε αντίθεση με το ίδιο το Σύνταγμα και φυσικά δείχνει ότι δεν υπάρχει θεσμική συνέπεια και σοβαρότητα στις ενέργειές του.
Ο κ. Τσίπρας, ούτε λίγο ούτε πολύ, έρχεται τώρα εκ των υστέρων δικαιώνοντας υπερβολικά αυτά που έλεγα σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και εκλαμβάνει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ως αποτέλεσμα βουλευτικών εκλογών. Και για να κρύψει το αδιέξοδο, για να κρύψει το γεγονός ότι απέτυχε η έφοδος και η επέλαση, για να κρύψει το γεγονός ότι δεν πήρε ούτε ένα ποσοστό, ούτε μισή μονάδα πάνω από αυτό που είχαν πάρει τον Ιούνιο του 2012 υπό συνθήκες τεχνητής πόλωσης. Άρα για να αποφύγει την κριτική ότι δεν υπάρχει δυναμική, ότι έχει στομώσει το πράγμα, ότι υπάρχει ένα αξεπέραστο πλαφόν μεσαίου επιπέδου, ότι ο τεχνητός διπολισμός δεν αποδίδει, ότι εκεί είμαστε στο 26%. Στην πραγματικότητα λέει «εάν ήταν οι εκλογές αυτές βουλευτικές εκλογές και αν ίσχυε ο εκλογικός νόμος και αν το πρώτο Κόμμα έπαιρνε το bonus των 50 εδρών, θα είχαμε ένα μεγάλο αριθμό εδρών κάτω από τις 151» χωρίς να είναι σε θέση φυσικά να πει ποια θα ήταν η Κυβέρνηση που θα μπορούσε να σχηματιστεί η Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων ή άλλων εταίρων από ποιό χώρο, ποιάς κατεύθυνση, ποιού χρώματος μπορεί να διαμορφώσει ένα σοβαρό βιώσιμο σχήμα. Τζίφος δηλαδή!
Τζίφος, αδιέξοδο, αντίφαση και αποκάλυψη πάρα πολύ περίεργων προθέσεων. Πώς θα κυβερνηθεί ο τόπος; Αυτή είναι η πρότασή τους; Θέλουν να πάει η χώρα σε εκλογές τώρα για να γίνει τι. Για να διαμορφωθεί ποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ποια Κυβέρνηση, επί ποίας πολιτικής;
Με το ΚΚΕ; Με το ΠΟΤΑΜΙ, πέραν του κ. Καμμένου; Φυσικά δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει -ελπίζω- τις ψήφους της Χρυσής Αυγής γιατί αυτό είναι ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για όλο το συνταγματικό τόξο.
Έρχεται όμως παρ' όλα αυτά, ενώ ξέρει ότι υπάρχει αυτό το αδιέξοδο, ξέρει ότι το άθροισμα των δυνάμεων που στηρίζουν την Κυβέρνηση συνεργασίας ακόμη και με τα δικά του μέτρα, υπερβαίνει το άθροισμα των δυνάμεων που συστρατεύονται με το ΣΥΡΙΖΑ και θέτει ζήτημα νομιμοποίησης, απειλώντας εκβιάζοντας, κουνώντας το δάχτυλο, θέλει να παρεμποδίσει την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο και την κρίση.
Δεν θέλει να εφαρμοστεί το πρόγραμμα, δεν θέλει να γίνουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και επικαλείται ανύπαρκτους φόβους. Λέει δηλαδή «δεν θα αφήσω να υπάρξουν νέα μέτρα». Ποια μέτρα δεν θα αφήσει; Αυτά που δεν πρόκειται να πάρουμε; Γιατί τα μόνα μέτρα που πρόκειται να πάρουμε, είναι μέτρα ανάπτυξης, στήριξης των αδυνάτων, αποκατάστασης αδικιών, τόνωσης της απασχόλησης και ανάσχεσης της ανεργίας.
Επιπλέον δε, ενώ τα λέει όλα αυτά, εισάγει τελευταία στιγμή την έννοια της αναγκαίας συναίνεσης στη λειτουργία του πολιτεύματος και λέει «Όχι, δεν μπορείτε να διορίσετε το νέο Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ούτε τον Έλληνα Επίτροπο στη νέα Επιτροπή η οποία θα προέλθει τώρα από το Κοινοβούλιο, πρέπει να ρωτήσετε την αντιπολίτευση». Πρέπει να ρωτήσουμε την αντιπολίτευση, την οποία είχαμε καλέσει να συμπράξει, την οποία θέλαμε στην Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης, από την οποία ζητάμε να κουβαλήσει ένα βάρος της εθνικής ευθύνης λαμβάνοντας δύσκολες αποφάσεις.
Θέλει να έχει άποψη για το Διοικητή στην παρούσα Κυβέρνηση. Να έχει. Γιατί όχι; Αλλά για ένα Διοικητή που θα εφαρμόσει ποιά πολιτική σε σχέση με τις Τράπεζες; Ποια νομοθεσία για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών και τη στήριξη των καταθέσεων; Ποιά νομισματική πολιτική; Σε ποιά Ευρωζώνη; Με ποιό συσχετισμό; Μέσα ή έξω; Την πολιτική του κ. Τσίπρα, την πολιτική του κ. Λαφαζάνη ή την πολιτική του κ. Γλέζου σε σχέση με το αναγκαστικό δάνειο, όπως το έχει πει ο ίδιος δεν θέλω να τον ερμηνεύσω εγώ.
Θέλει στον Έλληνα Επίτροπο να έχει άποψη. Ναι, ο Επίτροπος δεν εφαρμόζει προσωπική πολιτική, θα έχει ένα Πρόεδρο η Επιτροπή ο οποίος θα προέρχεται ή από το Ευρωπαϊκό λαϊκό Κόμμα ή από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, θα υπάρχει μια πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εγκεκριμένη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δεν είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής αριστεράς του κ. Τσίπρα που είναι ένα μικρό Κόμμα στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Άρα θέλει να μπει στην ευθύνη; Θέλει να συνεργαστούμε; Είναι υπέρ της κυβερνητικής συνεργασίας έστω για κάποια θέματα;
Εμφανίζεται σήμερα με δυο γραμμές, αντιφατικές γραμμές. Μία κραυγαλέα αντισυνταγματική, αδιέξοδη και μετά μία δεύτερη επικουρική, η οποία αποκαλύπτει τη γύμνια της πρώτης και την αντίφαση την αθεράπευτη όλου του συστήματος.
Αυτό γίνεται στην πραγματικότητα γιατί θέλει να δημιουργήσει μια τεχνητή ατμόσφαιρα ευφορίας και έντασης, ενώ η αλήθεια είναι ότι απέτυχε η πολιτική της εφόδου.
Αντιθέτως εμείς κατανοούμε πλήρως το μήνυμα της κοινωνίας. Η κοινωνία δεν θέλησε πολιτική κρίση, δεν θέλησε ανατροπή. Ζητάει όμως να καταλάβουμε και να νιώσουμε τι τραβάει, γιατί φυσικά μετά από οκτώ χρόνια κρίσης και από τέσσερα χρόνια αγωνιώδους προσπάθειας για την υπέρβαση της κρίσης - γιατί η κρίση άρχισε το 2007 και η προσπάθεια υπέρβασης το 2010 - ο κόσμος δεν αντέχει άλλο και θέλει να δει γρήγορα, άμεσα, πρακτικά στην τσέπη του, στο επίπεδο της ζωή του, τα αποτελέσματα μιας αλλαγής και η αλλαγή γίνεται.
Όπως έχω πει, πρώτα γίνεται η αλλαγή στους αριθμούς και μετά γίνεται στην πραγματικότητα και τώρα είμαστε εκεί ακριβώς: στο να πάμε από την αλλαγή τη μακροοικονομική, τη δημοσιονομική, στην αλλαγή στην καθημερινότητα που περνάει μέσα από την απασχόληση, μέσα από τις επενδύσεις, μέσα από τη δημιουργία ευκαιριών εργασίας, μέσα από το κλίμα για τις επιχειρήσεις, μέσα από την επιχειρηματικότητα και τη στήριξή της από τις Τράπεζες, μέσα από το ΕΣΠΑ, μέσα από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, μέσα από την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων, μέσα από τις μικρές πρωτοβουλίες που παίρνει η κάθε μικρή και μεσαία επιχείρηση στο δικό της επίπεδο. Γιατί έτσι κινείται η οικονομία και έτσι παράγεται το συνολικό αποτέλεσμα που εμείς το παρουσιάσαμε με κορμό τις θέσεις εργασίας, οι οποίες είναι εφικτές, είναι άμεσες. Δεν χρειάζεται να σας κουράζω. Και συλλογικές συμβάσεις θα υπογραφούν και νέες επενδύσεις γίνονται, και αυξήσεις θα έχουμε και μείωση των εργατικών και εργοδοτικών εισφορών έχουμε και μέτρα προστασίας για τις αδύναμες ομάδες έχουμε.
Άρα αυτό είναι η δική μας απάντηση στο βασικό μήνυμα των εκλογών χτες, ότι κατανοούμε, γνωρίζουμε και διαβεβαιώνουμε ότι δεν θα ληφθούν νέα σκληρά μέτρα, κανένα. Αντιθέτως μέτρα άρσης των αδικιών, διευκόλυνσης στήριξης αλλαγής του κλίματος και βεβαίως αυτό είναι για μας η πρώτη προτεραιότητα στην επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας που διέπει την Κυβέρνηση.
Αυτό αφορά και την ουσία και τους κανόνες λειτουργίας της Κυβέρνησης. Φαινόμενα τύπου Μπαλτάκου, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά. Και βέβαια έχει πολύ μεγάλη σημασία να διευρύνουμε τη βάση στήριξης της Κυβέρνησης εθνικής ανάγκης.
Δεν είναι δικομματική η Κυβέρνηση. Είναι πραγματικά εθνική. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται κινήσεις πολιτικές, κοινοβουλευτικές, κοινωνικές για τη συστράτευση όλων των δημιουργικών δυνάμεων. Και φυσικά πέρα από την Κυβέρνηση σε σχέση με την αντιπολίτευση, σε σχέση με την κοινωνία, σε σχέση με όλους τους Έλληνες πολίτες, σημασία έχει η επανένωση του έθνους και αυτό είναι το βασικό θέμα της συζήτησής μου με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αλλά επανένωση και συναίνεση σημαίνει και συμμετοχή στην ευθύνη. Τελείωσε το τσάμπα. Τελείωσε το σχήμα όπου κάποιοι είναι τα υποζύγια της ευθύνης και πληρώνουν το κόστος και κάποιοι κάνουν κριτική, δεν παίρνουν θέση, ή παίρνουν θέση χωρίς συνέπειες. Αυτό δεν αφορά μόνο το ΣΥΡΙΖΑ φυσικά, αφορά και την υπόλοιπη αντιπολίτευση, αφορά και τη λεγόμενη λευκή αντιπολίτευση αυτή που δεν εκφράζεται, που είναι γενικής αποδοχής, την αντιπολίτευση – μπαλαντέρ. Και ο μπαλαντέρ κάπου μπαίνει τελικά για να συμπληρωθεί ένας συνδυασμός. Δεν ξέρω από χαρτιά, αλλά βλέποντας άλλους και κυρίως στον κινηματογράφο, θεωρώ ότι ο μπαλαντέρ κάποια στιγμή έχει κάποια χρησιμότητα, αλλιώς δεν έχει λόγο. Πρέπει να τοποθετηθεί κι αυτός, κάποια στιγμή αποκτά χρώμα, λογίζεται ως κάτι το οποίο έχει αξία πολιτική, ιδεολογική και πρακτική.
Και βέβαια το μεγάλο στοίχημα για μας είναι πέρα από το έθνος, την Κυβέρνηση, την σταθερότητα, την ανάκαμψη, την εργασία, την κοινωνική συνοχή που είναι ο ένας μεγάλος Άξονας, ο δεύτερος Άξονας είναι η Κεντροαριστερά.
Μας υποτίμησαν, μας προσέβαλλαν, μας απαξίωσαν, μας χλεύασαν, μας έφτυσαν, δεν συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ, δεν συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, συνεργάζονται με εκδοχές του ΠΑΣΟΚ του χτες, του προχθές, με τους τυχοδιώκτες, τους αγνώμονες, τους αριβίστες, με τους ηττοπαθείς επαμφοτερίζοντες. Όλοι, πάρα πολύ ωραίοι!
Ο λαός έδωσε σε αυτά μια απάντηση. Όποιος υποτιμά το χώρο αυτό, όποιος τιμά το ΠΑΣΟΚ και την Ελιά δεν νομίζω ότι πηγαίνει πάρα πολύ καλά. Εμείς σεβόμαστε όλους. Νομίζω ότι πρέπει να μας σεβαστούν, όπως θα τους σεβόμαστε εμείς πάντα και θα πάρουμε πρωτοβουλίες ανοιχτές σε όλους χωρίς καμία προκατάληψη, χωρίς καμία μικρή μνησικακία, τίποτε απολύτως, για την ενότητα όλου του χώρου και βεβαίως πρωτίστως για την ενότητα του ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει να καταλάβουν και τα δικά μας στελέχη ότι «είμαι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ» σημαίνει είμαι ένα ενεργό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που δίνω μάχες και θέλω με την ψυχή μου να κερδίζει, να στέκεται η Παράταξή μου.
Και φυσικά αυτό έχει σημασία τώρα που πρέπει να κάνουμε επαφές με όλους, θα τις κάνω προσωπικά τις επαφές αυτές με όλους και όχι μόνο τα σχήματα και τα Κόμματα και τις ηγεσίες. Αλλά με την κοινωνία, με τα πρόσωπα, με ανθρώπους οι οποίοι έχουν ενεργό παρουσία μέσα στο γίγνεσθαι το κοινωνικό, το πολιτικό, το δημόσιο λόγο, ωραία παρουσία στην ελληνική Περιφέρεια, σε όλους τους νομούς σε όλες τις πόλεις. Πρέπει να δούμε τι έχουμε στο δυναμικό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το δυναμικό του Συνδικαλιστικού και Συνεταιριστικού Κινήματος, το δυναμικό το επιστημονικό, το πανεπιστημιακό.
Άρα έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία αυτή η κινητοποίησή μας και θέλουμε κάποιο καιρό γιατί παρεμβάλλεται και το καλοκαίρι, για το ιδρυτικό Συνέδριο που εξήγγειλα, το οποίο πρέπει να το υποστηρίξουμε όλοι με όλες μας τις δυνάμεις, με ανοιχτό τρόπο όπου θα μιλήσουμε με απολύτως ανοιχτό και ειλικρινή τρόπο.
Όλοι θα ασκήσουν κριτική σε όλους. Όλοι έχετε να πείτε πολλά πράγματα για τον άλλον, αλλά και για τον εαυτό μας. Άρα πρέπει να είναι κι ένα Συνέδριο ουσιαστικής και παραγωγικής αυτοκριτικής και θα είναι και για εμένα μια ευκαιρία να μιλήσω και για το παρελθόν αλλά κυρίως για το μέλλον του τόπου και της Παράταξης. Και ειλικρινά έχω πολλά να πω, γιατί παρά τις πολλές εμφανίσεις που αναγκάστηκα να κάνω προεκλογικά, δεν άνοιξα θέματα που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να ανοίξουν μετεκλογικά.
Και θα ανοίξουν όλα τα θέματα. Γιατί η αλήθεια είναι αυτή, η οποία θα μας κάνει να βρούμε τη θέση που μας αξίζει μέσα στο εθνικό πολιτικό γίγνεσθαι και κυρίως μέσα στην ιστορία.
Άρα έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να συσπειρωθούμε γύρω από αυτούς τους πολύ μεγάλους στόχους οι οποίοι είναι ευκρινείς, θεμελιώδεις, επείγοντες και υπολογίζω στη συμμετοχή και στη στήριξη της κάθε μίας και του καθένα από εσάς και εσείς εδώ μέσα εκπροσωπείτε ένα μεγάλο στελεχικό δυναμικό, που υπάρχει στην κοινωνία στο κέντρο στην Περιφέρεια, παντού.
Σας ευχαριστώ.
http://www.evenizelos.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου